Dag eh (37, 38, 39, ...) vijfenzestig

woensdag 4 juni 2014, dag (eh… 37, 38, …) 65
Eh, het is dus een maand geleden dat ik wat van me heb laten horen. Sorry daarvoor, want het wordt dus een lang verhaal.
Goed, ik zal beginnen met de week waarin mijn ouders op bezoek waren. Ze kwamen 7 mei ’s middags al aan. Dus ik ben meteen naar ze toe gegaan toen ik klaar was op mijn stage. We zijn samen gaan eten in een tentje waar een collega van me werkt (ja ze heeft twee banen). Het was heel lekker. Daarna heb ik ze mijn appartement laten zien.

De volgende dag hebben we de stad Hirado bezichtigd. Ik heb ze een rondleiding gegeven in het pakhuis, waar ze ook kennis hebben gemaakt met alle aanwezige collega’s (iedereen behalve twee die er die dag niet waren).
Toen zijn we naar het Matsura museum geweest, die gebouwd is in 1893 en oorspronkelijk het huis was van de heren van Hirado, de familie-hoofden van de Matsura familie. In dat museum liggen de verzamelingen van twee van die heren (vader en zoon). Verder heb ik ze rondgeleid langs de kerk en tempels, die allemaal dicht bij elkaar liggen boven in de stad. We hebben daar ook thee gedronken en wat lekkers gehad. Die thee werd echt op een traditionele manier gemaakt. Het is een steil die is ontwikkeld door de Matsura familie en die ceremonie wordt nu nog steeds uitgevoerd met bepaalde gelegenheden.
Daarna zijn we naar Hirado Castle geweest: een reconstructie van het kasteel die verwoest is door middel van brand. Van buitenaf is het een heel erg mooi kasteel, maar binnen is het helaas gewoon een museum. Er is niks nagebouwd van de kamers om te laten zien hoe het er ongeveer uit had moeten zien.
Er is trouwens ook een mega groot gedenksteen geplaats op een Boeddhistisch tempel-grond voor een van de heren van Hirado, om de Bakufu (de regering van destijds) ervan te overtuigen dat ze geen Christenen waren. Christendom was namelijk verboden in die tijd, waardoor veel Christenen ter dood veroordeeld zijn. Daardoor is het Verborgen Christendom ontstaan, die honderden jaren afgezonderd van contacten van buitenaf zich heeft ontwikkeld.

Er is op het eiland Ikitsuki (dat verbonden is met het eiland Hirado met een blauwe brug) een museum over dat verborgen Christendom. Daar zijn we namelijk de volgende dag heen gegaan. Dat museum is trouwens een gecombineerd museum, want het gaat ook over de walvissen visserij. Ik vond het persoonlijk heel erg indrukwekkend.
Toen we het museum hadden gezien zijn we naar een mega groot Boeddhistisch beeld gegaan waar de binnenkant een schrijn is. We hadden wat moeite om er te komen, want dat plekje was net een doolhof. Japanners rijden met auto’s door straten waar je zou zeggen dat het een steegje is…
Na het beeld zijn we naar grootste strand van het eiland Hirado geweest.

De volgende dag zijn we naar Nagasaki geweest. We zijn begonnen met het vredespark. Dat is een park ter nagedachtenis op de atoombom die op Nagasaki is gegooid tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er was een ‘gebouw’ laten ‘staan’ om te laten zien wat voor schade het had aangericht. Het enige wat er was te zien was een paar stenen van de muur en wat ijzeren stangen van de fundering. Ook waren er monumenten die te maken hadden met water, zoals een fontein. Dit was gedaan omdat na de ontploffing al het water was verdampt en er talloze mensen zijn gestorven door uitdroging. Dus niet alleen de bom zelf en de straling, maar ook het watertekort was een oorzaak voor het grote aantal overledenen.
Na het vredespark zijn we naar Dejima gegaan. Dit is het eiland waar de Nederlanders van 1641 tot 1859 hebben gezeten om handel te drijven met Japan. Voor 1641 zaten ze in het pakhuis waar ik stageloop. De Nederlanders waren de enige die toegang hadden tot Japan, al was het wel via dat eiland. Het eiland dat wij gezien hebben is echter geen eiland meer, maar het ligt midden in de stad. Nagasaki heeft namelijk heel wat land ingewonnen in de loop der tijd. Dejima is trouwens een reconstructie, want het eiland was opgenomen in de stad en bebouwd geweest.
Na Dejima zijn we naar de Nederlandse helling geweest, die Nederlands aanvoelt vanwege de helling. Een weg waarvan er staat in de beschrijvingen dat er kinderkopjes liggen, maar ik vond het niet echt op kinderkopjes lijken. Bij die helling staan allemaal huizen van meer dan honderd jaar oud (ze hebben de atoombom overleefd omdat er een hele grote heuvel tussen stond). We hebben twee van die huizen bezocht. Het was wel grappig om te zien dat veel van het glas in de ramen nog origineel glas was. Het verschil tussen dat glas en modern glas is goed te zien omdat de ramen vroeger nog niet zo zuiver waren. Er zaten kleine rimpelingen in.
Verder hebben we nog een kerk gezien, een weg met allemaal huizen in Nederlandse stijl, en de Brilbrug. De Brilbrug wordt zo genoemd omdat de reflectie in het water ervoor zorgt dat het eruit ziet als een bril.

De vierde dag zijn we naar Huis ten Bosch geweest. Dat is een themapark waarin delen van Nederlandse steden zijn nagebouwd. Zo heb je Amsterdam en Wassenaar. Ook is de Domtoren nagebouwd en paleis Huis ten Bosch. Het park is zo groot dat we niet eens alles hebben kunnen zien. Ze hebben er trouwens echt veel werk van gemaakt. Het is net alsof je in Nederland loopt. Het enige verschil is dat er te veel bloemen zijn en het er te schoon is. Haha.

Dag vijf was wat verder weg van Hirado. We zijn namelijk naar Kumamoto geweest. Daar hebben we een kasteel en een residentie van de Hosokawa-Gyobu clan geweest. Die residentie is echt giga-groot. Heel erg leuk om te zien hoe de hogere heren vroeger leefden. Het kasteel was helaas weer een reconstructie, dus we konden weer niet zien hoe het er van binnen uit gezien moet hebben. En helaas regende het die dag, dus we konden niet heel veel zien van het uitzicht. Na het kasteel zijn we doorgereden naar het pension waar we hebben overnacht.

De volgende dag zijn we naar Aso-san geweest. Dat is een vulkaan. We konden helaas niet ver komen, want de gassen waren die dag te gevaarlijk. Daarna zijn we verder gereden naar een waterval. Het was een heel erg mooi plekje. Van daar zijn we terug gereden naar Hirado en de volgende ochtend gingen mijn ouders alweer verder.

Na die drukke week heb ik nog een paar dingen gedaan. Ik ben naar een herdenkingsdienst geweest voor William Addams, een Engelsman die veel gedaan heeft om de handel tussen Hirado en Nederland op gang te brengen. Tijdens die dienst werd er ook een theeceremonie gehouden door het huidige hoofd van de Matsura familie. De avond daarvoor heb ik deelgenomen aan een maaltijd met mensen die van ver kwamen voor die ceremonie. Daaraan namen allemaal belangrijke mensen mee zoals de burgemeester van Hirado, de heer van de Matsura familie en de huidige topman van het Nederlandse consulaat in Japan.

En daarvoor ben ik naar een sportdag geweest van een basisschool in de buurt. Het is de basisschool van de tante-zeggertjes van een collega van me. Ze maken er echt uitstapje van, met picknick en al. Heel erg gezellig. Zelf heb ik ook nog meegedaan met een race…. Mijn groep is tweede geworden! haha

En gisteren heb ik een 印鑑 (inkan) gemaakt. Dat is een zegel of stempel die Japanners gebruiken waar wij een handtekening zouden zetten. Degene waarbij ik dat gedaan heb heeft de ontwerpen gemaakt (met mijn commentaar af en toe haha) en hij heeft ook degene gemaakt met MB erop. Ik heb degene gemaakt met het mensje en de boot, wat natuurlijk staat voor ‘Bootsman’. Het is expres niet met rechte lijnen gedaan, want dat maakt het wat speelser en geeft het idee dat het een oude zegel is.

En morgenavond moet ik een presentatie geven over Sinterklaas. Hellup!!

En ik heb een paar dagen geleden een giga grote spin gevonden in de badkamer!! Ik heb volgens mij nog nooit zo’n grote dikke vette spin gezien!!!!!! Ik heb hem weggespoeld met de sproeier. Tenminste dat dacht ik. De volgende ochtend zat hij er weer……. Dus heb ik heb opgezogen met de stofzuiger. Met een kwart rol wc-papier erachteraan. Haha. Maar nu kijk ik elke keer voor ik de badkamer in loop eerst of er geen spin zit. En ik heb tenminste niet meer zo lang werk met douchen haha.

Dit was het voor vandaag. Ik weet zeker dat ik wat vergeten ben, want dat krijg je als je zolang wacht. Maar mijn verhaal is nu toch al te lang, dus nog meer vertellen zou niet meer leuk zijn. In ieder geval: sorry voor de lengte van mijn verslag!

Groetjes uit Japan en tot snel (over twintig dagen vlieg ik al terug).