Dag tweeentwintig - Reisverslag uit Hirado, Japan van Marianne Bootsman - WaarBenJij.nu Dag tweeentwintig - Reisverslag uit Hirado, Japan van Marianne Bootsman - WaarBenJij.nu

Dag tweeentwintig

Blijf op de hoogte en volg Marianne

22 April 2014 | Japan, Hirado

Ik heb al veel te lang niks meer van me laten horen, en heb in de tussentijd al heel wat gedaan.
Ik weet niet eens meer wat ik op welke dag gedaan heb, dus het zal een globale samenvatting worden (alleen vorige week woensdag, gisteren en vandaag kan ik per dag vertellen).
Op mijn stage gaat alles steeds beter. Het lukt steeds makkelijker om te vertellen wat ik bedoel, al is het nog steeds moeilijk als het over goden, deities, schrijnen, tempels, eten en dergelijke gaat. Ook ligt het eraan met wie ik praat. Sommigen praten een beetje onduidelijk, waardoor ik, als halve dove, er niks van versta, laat staan dat ik dat in het Japans kan. Maar goed, over het algemeen ben ik tevreden.
Ik heb een paar documenten vertaald van Engels naar Japans en andersom. Nog steeds schiet ik niet erg op met dat boek, maar ik pak ook elke mogelijkheid aan om iets anders te kunnen doen, aangezien het doodsaai en zeer moeilijk is. Alleen saai vind ik nog wel te doen, maar die combinatie!
Wat doe ik dan in plaats van vertalen? Bijvoorbeeld helpen met rondleiden (dan krijg ik dingen te horen zoals: wat ben je groot?! Hoeveel cm? Hoe lang ben je hier? Hoe lang blijf je? Hoe vind je het? Je Japans is heel goed (als ik alleen hallo gezegd heb) en mensen geven heel erg graag een hand, terwijl ik het juist prettig vind dat je dat in Japan niet doet…). Ook help ik achter het loket, waar ik de laatste paar dagen veel te veel heb gelachen. Het is een keer zelfs zo erg geweest dat ik naar buiten moest vanwege de slappe lach. Waarom? Simpel: een van mijn collega’s zit bijna de hele dag te slapen achter zijn laptop (recht tegenover me), toen ik dus achter de balie ben gaan helpen hebben de andere meiden steeds opmerkingen gemaakt en gekke bekken getrokken dat ik niet meer bij kwam. Ook over andere dingen hoor.
Maar goed, ze hebben dus de baas gebeld en die heeft hem gisterochtend (ik was er niet bij) op zijn kop gegeven.
Afgelopen woensdag ben ik met een andere vrouw die achter de balie werkt (ze roteren) Hirado gaan verkennen. Zij was vroeger juffrouw en is tegenwoordig een vrijwilligersgids als ze vrij heeft, dus ik heb echt een goede rondleiding gehad. Ook is ze heel erg aardig. We hebben wel heel erg veel gelopen. In de namiddag waren we van plan ergens te gaan drinken en toen zijn we uiteindelijk beland bij een mede-vrijwilligersgids voor thee en wat lekkers. Heel erg aardig vrouwtje. Daarna hebben we gegeten in een tentje wat achteraf recht achter mijn appartementje bleek te zijn.
Al met al een heel erg leuke dag.
Gisteren ben ik naar Nagasaki geweest met de man die zoveel slaapt en een paar mensen van het gemeentehuis. Daar was een soort van conferentie voor de relatie tussen Nederland en Nagasaki. Ik vond het doodsaai, maar het was wel goed te volgen. Mijn collega vond het blijkbaar ook saai, want die heeft de hele tijd geslapen (niet echt een verrassing want dat doet ie steeds). Wel heb ik een paar klasgenoten gezien, wat heel erg leuk was. Alleen jammer dat degenen met wie ik daar was mij niet meer tijd gaven om te blijven praten. Wel heb ik met een van mijn klasgenoten afgesproken te mailen, om te zien of we een keer op dezelfde dag vrij hebben zodat we wat kunnen gaan doen.
Vandaag ben ik met een van mijn collega’s waarmee ik zoveel gelachen heb 餅 (mochi) gerold. http://nl.wikipedia.org/wiki/Mochi Heel erg leuk, maar mijn hand doet wel zeer. Ze koken rijst, stampen het fijn in een machine, doen ergens nog kleurstof erdoorheen en rollen het tot mooie halve bollen. Dit wordt gedaan terwijl het nog warm is, dus vandaar mijn zere hand. Maar wel heel erg gezellig met al die oude mensen (later kwamen er een paar jongeren). Toen we klaar waren hebben we gegeten.
Overmorgen ga ik met haar ouders (zelf moet ze werken) naar een festival bij een tempel, wanneer ze die mochi naar het publiek gaan gooien, die het dan wassen, koken/bakken/of-wat-dan-ook ermee doen. Zoals ik het heb opgevat wordt dat gedaan om ‘geluk te delen’ ofzo. Goed, dit was het voor vandaag.
Ik heb trouwens ook foto’s ge-update (ook die bij het vorige verslag), dus als je interesse hebt…
xx

  • 22 April 2014 - 22:34

    Kees Bootsman:

    Marianne, leuk verhaal en leuke foto's. De foto's ondersteunen de tekst goed.
    Het ziet er ook gezellig uit met al die oudjes. Hoe oud zijn die vrouwtjes.
    Veel plezier
    Mvrgr

  • 23 April 2014 - 04:23

    Marianne Bootsman:

    Hey pa, ik weet natuurlijk niet hoe oud iedereen is, maar er waren er een paar van in de 80, dus ik denk van tussen de 70 en 90 haha

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Marianne

Stage Museum in Hirado-Japan

Actief sinds 29 Maart 2014
Verslag gelezen: 274
Totaal aantal bezoekers 5991

Voorgaande reizen:

30 Maart 2014 - 25 Juni 2014

Hirado

Landen bezocht: